ΠΡΟΣΤΑΤΙΤΙΔΑ
Είναι η φλεγμονώδης διόγκωση του προστάτη και διακρίνεται σε οξεία και χρόνια
προστατίτιδα.
Προστατίτιδα- Τί είναι
Είναι η φλεγμονώδης διόγκωση του προστάτη και διακρίνεται σε οξεία και χρόνια (μη μικροβιακή, μικροβιακή και ασυμπτωματική) προστατίτιδα.
Πόσοι τύποι προστατίτιδας υπάρχουν;
Η προστατίτιδα είναι η φλεγμονώδης διόγκωση του προστάτη και διακρίνεται σε 4 τύπους: οξεία προστατίτιδα, χρόνια μη μικροβιακή προστατίτιδα (άλγος πυελικού εδάφους), χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα και χρόνια ασυμπτωματική προστατίτιδα.
Ποιες ηλικίες προσβάλλει η προστατίτιδα;
Συνήθως, η προστατίτιδα (φλεγμονή του προστάτη) προσβάλλει τους νέους άνδρες και τους μεσήλικες. Μεταξύ 50-59 ετών, η συχνότητα είναι τριπλάσια σε σχέση με τις νεότερες ηλικίες.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Όσον αφορά τα συμπτώματα, ο ασθενής συνήθως παραπονιέται για καύσο κατά την ούρηση, συχνοουρία, πόνο και δυσκολία κατά την ούρηση (οξεία επίσχεση ούρων), πόνο κατά την εκσπερμάτιση, πρόωρη εκσπερμάτιση, στυτική δυσλειτουργία, μείωση ερωτικής επιθυμίας, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή, επιτακτική ανάγκη για αφόδευση, πυρετό (μέχρι 39-40οC), έκκριμα από την ουρήθρα, αιματουρία, δυσουρία, αίσθημα ατελούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστεως, αδυναμία, κακουχία και κατάθλιψη.
Ακόμη, ο πόνος πολλές φορές εκδηλώνεται ανεξάρτητα της ουρήσεως, και εντοπίζεται στην περιοχή του περινέου, στους όρχεις, στον πρωκτό και στις μηροβουβωνικές πτυχές.
Πώς γίνεται η διάγνωση της προστατίτιδας;
Όταν κάποιος άνδρας εμφανίσει τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω, πρέπει να συμβουλευθεί έμπειρο και εξειδικευμένο Ουρολόγο, ο οποίος θα κρίνει ποιες εξετάσεις είναι απαραίτητες για τη διάγνωση σε συνδυασμό με το ιστορικό και την κλινική εικόνα του ασθενούς καθώς και τη ψηλάφηση του προστάτη, όπου αυτή είναι εφικτό να γίνει.
Συνήθως, απαιτείται
- γενική αίματος και CRP με αυξημένους δείκτες φλεγμονής,
- γενική ούρων (με παρουσία μικροβίων και πυοσφαιρίων),
- καλλιέργεια ούρων,
- καλλιέργεια προστατικού εκκρίματος (μετά από μάλαξη του προστάτη),
- καλλιέργεια σπέρματος (αυξάνει τις πιθανότητες εντοπισμού του αιτιολογικού παράγοντα, δεδομένου ότι το προστατικό υγρό αποτελεί περίπου το 70% του εκσπερματίσματος),
- υπερηχογράφημα νεφρών κύστεως προστάτη και έξω γεννητικών οργάνων, καθώς και
- εξέταση Stamey-Meares (εξειδικευμένη μέθοδος για τον εντοπισμό και τη διάγνωση του αιτιολογικού παράγοντα σε περιπτώσεις οποιασδήποτε χρόνιας προστατίτιδας, μέσα από τη συλλογή ούρων και προστατικού υγρού, πριν και μετά από μάλαξη του προστάτη).
Ακόμη, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, είναι σημαντικό να αποφεύγεται η δακτυλική εξέταση, λόγω του κινδύνου μετάδοσης μικροβίων στο αίμα, που μπορεί να οδηγήσει σε μικροβιαιμία ή ακόμη και σε σήψη.
Όταν ολοκληρωθεί ο εργαστηριακός έλεγχος, ο Ουρολόγος θα καθορίσει τον τύπο της προστατίτιδας.
Ποια είναι η θεραπεία της προστατίτιδας;
Στην οξεία προστατίτιδα απαιτείται θεραπεία με αντιβιοτικά (σε μορφή χαπιών ή ενέσιμα, ανάλογα με τη σοβαρότητα), τα οποία λαμβάνονται στο σπίτι ή/και νοσοκομειακά για τουλάχιστον 15 ημέρες, καθώς και θεραπεία με αντιφλεγμονώδη.
Αν υπάρχει και δυσκολία στην ούρηση, τότε προστίθεται και κάποιο φάρμακο για να διευκολύνει την ούρηση (α-αναστολείς).
Στη χρόνια μη μικροβιακή προστατίτιδα απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία με διάφορους συνδυασμούς φαρμάκων, όπως αντιβιοτικά, μυοχαλαρωτικά, φυτικά σκευάσματα, α-αναστολείς, αντιχοληνεργικά και νευροληπτικά (φάρμακα για την αντιμετώπιση του νευρολογικού πόνου).
Επιπλέον, η αλλαγή συμπεριφοράς αποτελεί βασικό κομμάτι της θεραπείας, με στόχο την αποφυγή τροφών ή ποτών που ενδέχεται να επαναφέρουν ή να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
Στη χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα απαιτείται θεραπεία για 1 μήνα με ειδικά αντιβιοτικά, τα οποία λαμβάνονται από το στόμα και διαπερνούν τον αιματοπροστατικό φραγμό, και ανάλογα με τα συμπτώματα προστίθενται και άλλα φάρμακα.
Αυτά τα αντιβιοτικά είναι παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της οξείας προστατίτιδας. Τ
αυτόχρονα, συνδυάζονται με φάρμακα που βελτιώνουν την ούρηση και χαλαρώνουν την προστατική ουρήθρα. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να είναι και φυτικά και να λαμβάνονται σε συνδυασμό με μαλάξεις του προστάτη για να γίνει αποσυμφόρησή του.
Στη χρόνια ασυμπτωματική προστατίτιδα, η οποία ανακαλύπτεται τυχαία, δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση, ένας έμπειρος και εξειδικευμένος Ουρολόγος καθορίζει την κατάλληλη θεραπεία μετά από σωστή διάγνωση και με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Ποια είναι τα αίτια της προστατίτιδας;
Η οξεία προστατίτιδα οφείλεται στην παρουσία μικροβίων στα ούρα, τα οποία προσβάλλουν τον προστάτη (συνήθως εσερίχια κόλι και εντερόκοκκος σε ποσοστό 95%).
Η χρόνια προστατίτιδα συνήθως προκύπτει από μια οξεία προστατίτιδα που δεν έχει αντιμετωπιστεί σωστά ή είναι ελλιπώς θεραπευμένη.
Τα κύρια υπεύθυνα μικρόβια για τη χρόνια προστατίτιδα, όπως και στην οξεία προστατίτιδα, είναι ο εντερόκοκκος και το εσερίχια κόλι, ενώ σπανιότερα μπορεί να προκληθεί και από γονόκοκκο, χλαμύδια, μύκητες, αναερόβια μικρόβια και ιούς.
Η χρόνια μη μικροβιακή προστατίτιδα αποτελεί μια δυσκολότερη περίπτωση, καθώς οι αιτίες της δεν είναι σαφείς και δεν υπάρχουν ενιαίες θεραπευτικές προσεγγίσεις που να ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις.
Επίσης, μια άλλη αιτία για την προστατίτιδα προέρχεται από τη σεξουαλική επαφή, όπου οι μικροοργανισμοί μεταφέρονται από το έξω στόμιο της ουρήθρας προς τον προστάτη κατά τη διάρκεια του σεξ.
Ακόμη, η προστατίτιδα οφείλεται και στην κακή ούρηση, ιδίως σε ηλικιωμένους, εξαιτίας της αυξημένης πίεσης κατά τη διάρκεια της ούρησης, που επιτρέπει στους μικροοργανισμούς να εισέλθουν στον προστάτη.
Ποιες παθολογικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν προστατίτιδα;
Η προστατίτιδα μπορεί να προκληθεί από τη δυσκολία στην ούρηση, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τον καθετηριασμό της ουροδόχου κύστεως, τις κακώσεις της λεκάνης, το πρωκτικό sex, τη βιοψία του προστάτη, σε όσους οδηγούν μοτοσυκλέτα και σε ορισμένα επαγγέλματα, όπως οι ταξιτζήδες.
Ποιες είναι οι επιπλοκές;
Η προστατίτιδα μπορεί να παρουσιάσει διάφορες επιπλοκές. Αυτές περιλαμβάνουν την οξεία επίσχεση ούρων, όπου οι ασθενείς αντιμετωπίζουν δυσκολία στην ούρηση συνοδευόμενη από έντονο πόνο. Άλλη επιπλοκή είναι η οξεία επιδιδυμίτιδα, όπου οι μικροοργανισμοί μεταβαίνουν στην επιδιδυμίδα, προκαλώντας λοίμωξη.
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα δημιουργίας προστατικού αποστήματος, όπου συσσωρεύεται πύον μέσα στον προστάτη. Σε παραμελημένες περιπτώσεις ή σε ασθενείς με μειωμένη άμυνα, όπως ανοσοκατεσταλμένα άτομα ή άτομα με διαβήτη και σάκχαρο, υπάρχει κίνδυνος για σήψη και σηπτικό σοκ. Επιπλέον, η προστατίτιδα μπορεί να εξελιχθεί και σε χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα.