Subscribe to out newsletter today to receive latest news administrate cost effective for tactical data.
Subscribe to out newsletter today to receive latest news administrate cost effective for tactical data.
Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ), επίσης γνωστή ως καλοήθης υπερτροφία του προστάτη, ονομάζεται η αύξηση του όγκου του προστάτη αδένα και αφορά τους άνδρες.
Η καλοήθης υπερπλασία προστάτη (ΚΥΠ), η οποία είναι επίσης γνωστή και ως καλοήθης υπερτροφία του προστάτη, αποτελεί την αύξηση του όγκου του προστάτη αδένα και αφορά τους άνδρες.
Η αύξηση αυτή μπορεί να προκύψει από τον πολλαπλασιασμό επιθηλιακών και στρωματικών κύτταρων, μειωμένο προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση) ή/και τα δύο.
Στην υπερπλασία προστάτη συμμετέχουν επιθηλιακά και στρωματικά στοιχεία από την περιουρηθρική και μεταβατική ζώνη του αδένα.
Καθώς ο προστάτης μεγαλώνει, μπορεί να συμπιέσει ή να προκαλέσει φραγμό της ουρήθρας, την οποία περιβάλει.
Κατά συνέπεια, προκαλούνται προβλήματα στην ούρηση.
H ΚΥΠ θεωρείται φυσική εξέλιξη στη διαδικασία γήρανσης στους άνδρες και εξαρτάται από την παραγωγή των ανδρογόνων ορμονών (τεστοστερόνη και διυδροτεστοστερόνη DHT).
Η ΚΥΠ είναι μία συχνή πάθηση που επηρεάζει την ποιότητα ζωής στο 1/3 περίπου των ανδρών, ηλικίας άνω των 50 ετών.
Εκτιμάται ότι το 50% των ανδρών ηλικίας άνω των 60 ετών εμφανίζει συμπτώματα από την ούρηση.
Το ποσοστό αυτό αγγίζει το 90 % στην ηλικία των 85 ετών και άνω.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες 14 εκατομμύρια άνδρες εμφανίζουν συμπτώματα από την ούρηση λόγω καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 30 εκατομμύρια άνδρες παρουσιάζουν συμπτώματα σχετιζόμενα με την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.
Ο επιπολασμός της ΚΥΠ σε καυκάσιους και Αφροαμερικάνους άνδρες είναι παρόμοιος.
Ωστόσο, η ΚΥΠ τείνει να είναι πιο σοβαρή και προοδευτική στους Αφροαμερικάνους άνδρες,
Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
πιθανώς λόγω των υψηλότερων επιπέδων τεστοστερόνης, της αυξημένης δραστηριότητας της 5-α-αναγωγάσης (ρεδουκτάσης) και των διαφόρων παραγόντων ανάπτυξης καθώς και της αυξημένης έκφρασης του υποδοχέα των ανδρογόνων σε αυτόν τον πληθυσμό.
Ο προστάτης είναι ένας αδένας σε σχήμα και μέγεθος κάστανου και αποτελεί μέρος του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος.
Βρίσκεται μπροστά από το ορθό, κάτω από τον αυχένα της ουροδόχου κύστεως και περιβάλει κυκλοτερώς το τελικό τμήμα της ουρήθρας, που λέγεται γι’ αυτό προστατική ουρήθρα.
Ο προστάτης αποτελείται από πολλές ζώνες ή λοβούς που περιβάλλονται από ένα εξωτερικό στρώμα ιστού, την κάψα. Αυτές περιλαμβάνουν:
-Την υπερπλασία του προστάτη.
-Την κεντρική ζώνη που εκτείνεται πίσω και κάτω από τη μεταβατική και περικλείει τους εκσπερματιστικούς πόρους.
-Την περιφερική ζώνη που εκτείνεται περιφερικά από τις προηγούμενες προς το έντερο, από όπου ξεκινά περίπου το 80% των καρκίνων του προστάτη.
-Το πρόσθιο ινομυώδες στρώμα που βρίσκεται πρόσθια και επάνω από την ουρήθρα.
Φυσιολογικό μέγεθος προστάτη:
Ο προστάτης βρίσκεται στην κορυφή της ουροδόχου κύστης και περιβάλλει την εγγύς ουρήθρα
Η κύρια λειτουργία του προστάτη αδένα είναι να εκκρίνει ένα αλκαλικό υγρό που αναμιγνύεται με το σπέρμα και περιλαμβάνει περίπου το 70% του σπερματικού όγκου. Οι εκκρίσεις του περιλαμβάνουν θρεπτικά συστατικά για τα σπερματοζωάρια και πρωτεάσες που υγροποιούν το σπέρμα. Επίσης, το αλκαλικό pH βοηθά στην εξουδετέρωση του όξινου κολπικού περιβάλλοντος.
Καθώς ο προστάτης μεγαλώνει και συμπιέζει την προστατική ουρήθρα, όπως προαναφέρθηκε, εμποδίζει τη σωστή ροή των ούρων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου, τα οποία είναι τα εξής:
Συχνουρία.
Νυκτουρία.
Επιτακτική ούρηση.
Διστακτικότητα (καθυστέρηση της έναρξης της ούρησης, διακοπτόμενη ούρηση, ασθενής ροή).
Αίσθηση ατελούς κένωσης της ουροδόχου κύστης (Η αίσθηση της επίμονης κατακράτηση ούρων, ανεξάρτητα από τη συχνότητα της ούρησης).
Η ανάγκη πίεσης ή ώθησης (χειρισμοί Valsalva) για να ξεκινήσει και να διατηρηθεί η ούρηση, προκειμένου να εκκενωθεί πληρέστερα η ουροδόχος κύστη.
Ελάττωση της ακτίνας ροής των ούρων.
Στάγδην αποβολή μικρών ποσοτήτων ούρων (οφείλεται σε κακή ροή των ούρων).
Οι πλέον σύγχρονες, ανώδυνες, ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες για την υπερπλασία του προστάτη από έμπειρο και εξειδικευμένο Ουρολόγο είναι οι εξής:
Θεραπεία Υδρατμών.
Προστατεκτομή TURIS.
Μέθοδος HOLEP (Μέθοδος Holmium Laser).
Η μεταφορά υδρατμών στον προστατικό ιστό και η ομοιόμορφη κατανομή αυτών μεταξύ των κυττάρων, σε υψηλές θερμοκρασίες > 103οC, καταστρέφει τη βασική μεμβράνη των κυττάρων και τους αδρενεργικούς υποδοχείς.
Αποτέλεσμα αυτής της θερμικής ενέργειας είναι η συρρίκνωση του προστατικού ιστού, η καταστροφή των νευρικών απολήξεων και η χάλαση του τόνου.
Αυτή η αλλαγή οδηγεί σε αποσυμπίεση της ουρήθρας και απελευθέρωση της ούρησης.
Είναι μία ελάχιστα επεμβατική μέθοδος, γρήγορη, αποτελεσματική και μακράς διάρκειας.
Πιο συγκεκριμένα, η αποτελεσματικότητα κρίνεται ικανοποιητική με διάρκεια αποτελέσματος 5 έτη.
Εικόνα: Η συρρίκνωση του προστάτη μετά από θεραπεία με την μέθοδο θεραπείας υδρατμών
Εικόνα: H πηγή ενέργειας με την συσκευή μεταφοράς των υδρατμών στον προστατικό ιστό
Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου θεραπείας υδρατμών είναι τα εξής:
Αναίμακτη διαδικασία με ήπια αναισθησία (μέθη).
Διατήρηση πλήρους σεξουαλικής δραστηριότητας.
Άμεση επάνοδος στις δραστηριότητες.
Σημαντική βελτίωση της ούρησης.
Σε ασθενείς > 50 ετών.
Σε ασθενείς με μέγεθος προστάτη > 30 cc και < 80 cc.
Σε ασθενείς με μέσο λοβό και πέριξ της ουρήθρας προστάτη (μεταβατική ζώνη).
Σε εκείνους που δεν επιθυμούν φαρμακευτική αγωγή.
Σε περιπτώσεις που αρνούνται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, όπως με τη μέθοδο TURIS ή τη μέθοδο HOLEP.
Σε όσους επιθυμούν διατήρηση πλήρους σεξουαλικής δραστηριότητας και εκσπερμάτισης.
Δεν ενδείκνυται:
Στις περιπτώσεις με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις.
Σε περιπτώσεις χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας.
Σε περιπτώσεις που φέρουν τεχνητό σφιγκτήρα ή πεϊκή πρόθεση.
Σε εκείνους που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία για άλλη ασθένεια.
Η μέθοδος TURIS αποτελεί ένα νέο διπολικό χειρουργικό σύστημα, με τη χρήση φυσιολογικού ορού, σε αντίθεση με το παλαιότερο σύστημα που λειτουργούσε με ισότονο διάλυμα.
Με αυτή τη μέθοδο επιτυγχάνεται σημαντική μείωση της πιθανότητας απορρόφησης υγρών από τον οργανισμό του ασθενούς και κατά συνέπεια των επιπλοκών.
Η προστατεκτομή TURIS είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος, με την οποία εξαιρείται αναίμακτα το αδένωμα του προστάτη και δίνει επιπλέον τη δυνατότητα εξάχνωσης του προστατικού ιστού, εξασφαλίζοντας ομαλή χειρουργική επιφάνεια.
Εικόνα: Η ολοκλήρωση της εκτομής του προστάτη με διπολική διαθερμία
Εικόνα: Μέθοδος εκτομής και εξάχνωσης του προστατικού αδενώματος με διπολική διαθερμία
Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι τα εξής:
Δυνατότητα εξαίρεσης μεγάλου μεγέθους προστατικού αδενώματος.
Αύξηση του χειρουργικού χρόνου χωρίς επιπλοκές.
Ελάχιστη απώλεια αίματος.
Ανώδυνη διαδικασία.
Παραμονή στην κλινική για 1 ημέρα.
Η HOLEP είναι μια νέα μέθοδος χειρουργικής θεραπείας της υπερπλασίας του προστάτη, η οποία πραγματοποιείται με τη χρήση ενός ισχυρού Holmium Laser.
Είναι μία σχετικά αναίμακτη, ανώδυνη και ελάχιστα επεμβατική μέθοδος.
Τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια και συγκρίσιμα με εκείνα της προστατεκτομής TURIS.
Χρησιμοποιείται συνήθως για προστάτες μεγάλου μεγέθους, άνω των 120 κυβικών εκατοστών. Ουσιαστικά, αντικατέστησε την ανοικτή προστατεκτομή.
Ο χρόνος χειρουργείου είναι μεγαλύτερος της μεθόδου TURIS, η νοσηλεία είναι 1 ημέρα και ο χρόνος ανάρρωσης διπλάσιος εκείνης της μεθόδου TURIS.
Εικόνα: Προστατεκτομή με τη μέθοδο Holep
Οι άνδρες με συμπωματική καλοήθη υπερτροφία προστάτη έχουν συνήθως ανάγκη θεραπείας, όπως η φαρμακευτική θεραπεία. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ΚΥΠ είναι τα ακόλουθα:
Αναστολείς των α-1-υποδοχέων.
Αναστολείς των α-αδρενεργικών υποδοχέων.
Αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5.
Αναστολείς της 5-α αναγωγάσης (ρεδουκτάση).
Αντιχολινεργικά φάρμακα.
Η διόγκωση του προστάτη εξαρτάται από το ισχυρό ανδρογόνο διυδροτεστοστερόνη (DHT), η οποία παράγεται από την τεστοστερόνη με τη βοήθεια του ενζύμου 5-α-αναγωγάση (ρεδουκτάση) τύπου II.
Η DHT συνδέεται με τους υποδοχείς των ανδρογόνων στους πυρήνες των κυττάρων, με τελικό αποτέλεσμα την στρωματική και επιθηλιακή υπερπλασία που είναι χαρακτηριστικά της ΚΥΠ.
Μελέτες έχουν αποδείξει την ύπαρξη μεγάλου αριθμό α-1-αδρενεργικών υποδοχέων στο λείο μυ του στρώματος και της κάψας του προστάτη, καθώς και στον αυχένα της ουροδόχου κύστης.
Η διέγερση αυτών των υποδοχέων προκαλεί αύξηση του τόνου των λείων μυϊκών ινών, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ούρησης στους άνδρες.
Αντίθετα, ο αποκλεισμός αυτών των υποδοχέων προκαλεί χάλαση των λείων μυϊκών ινών και ανακούφιση των ασθενών από τα συμπτώματα.
Μικροσκοπικά, η ΚΥΠ χαρακτηρίζεται ως υπερπλαστική διαδικασία.
Τα αποτελέσματα της υπερπλασίας είναι η αύξηση του όγκου του προστάτη που μπορεί να περιορίσει τη ροή των ούρων από την ουροδόχο κύστη, με αποτέλεσμα τις κλινικές εκδηλώσεις της ΚΥΠ.
Ο προστάτης μεγαλώνει με την αύξηση της ηλικίας και εξαρτάται από τις ανδρικές ορμόνες. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ευνουχισμένοι άνδρες (οι οποίοι δεν είναι σε θέση να παράγουν τεστοστερόνη) δεν αναπτύσσουν ΚΥΠ.
Καθώς ο προστάτης μεγαλώνει, η περιβάλλουσα κάψα του αποτρέπει από την ακτινική διαστολή του με αποτέλεσμα τη συμπίεση της ουρήθρας και την εμφάνιση συμπτωμάτων από το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα.
Σύγκριση φυσιολογικού και υπερτροφικού προστάτη που συμπιέζει την ουρήθρα.
Ωστόσο, η παρεμπόδιση της φυσιολογικής ροής των ουρών από τη συμπίεση της ουρήθρας και η παραμονή ποσότητας ούρων εντός της ουροδόχου κύστης προκαλεί δυσλειτουργία της τελευταίας.
Το τοίχωμα της ουροδόχου κύστης γίνεται λεπτότερο, με δοκιδώσεις, ευερέθιστο και μεγαλώνει τη συσταλτική του δύναμη.
Επίσης, παρατηρείται μείωση των λείων μυϊκών ινών και αύξηση του κολλαγόνου του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης.
Οι ίνες κολλαγόνου περιορίζουν τη ελαστικότητα οδηγώντας σε υψηλότερες πιέσεις εντός της ουροδόχου κύστης και σε μειωμένη κένωση αυτής από ούρα.
Η αλλοίωση αυτή της ουροδόχου κύστης, ακόμη και με μικρούς όγκους ούρων, συνεισφέρει στην συχνουρία και στις υπόλοιπες κλινικές εκδηλώσεις της ΚΥΠ.
Η κύστη μπορεί σταδιακά να εξασθενίσει και να χάσει την ικανότητα πλήρους εκκένωσης αυτής από τα ούρα, οδηγώντας σε αυξημένο υπολειπόμενο όγκο ούρων και, ενδεχομένως, οξεία ή χρόνια κατακράτηση ούρων.
Απεικονίζει έμμεσα τον προστάτη αδένα, δίνει όμως συνολικές πληροφορίες για το ουροποιητικό σύστημα και μπορεί να αποκαλύψει πχ. διάταση του ανώτερου ουροποιητικού, πάχυνση ή δοκίδωση της ουροδόχου κύστεως, λιθίαση, εκκολπώματα και όγκους.
Η κυστεοσκόπηση δίνει τη δυνατότητα της υπό όραση εκτίμησης, της έκτασης της υπερτροφίας του προστάτη και του βαθμού απόφραξης.
Επιτρέπει ταυτόχρονα την επισκόπηση του εσωτερικού της ουροδόχου κύστης.
Ενδείκνυται σε ασθενείς που είναι προγραμματισμένοι για επεμβατική θεραπεία ή στους οποίους υπάρχει υποψία ξένου σώματος ή κακοήθειας.
Επιπλέον, η ενδοσκόπηση ενδείκνυται σε ασθενείς με ιστορικό σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (π.χ. γονοκοκκική ουρηθρίτιδα), παρατεταμένο καθετηριασμό ή τραυματισμό.
Η σοβαρότητα της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη μπορεί να προσδιοριστεί με το Διεθνή Δείκτη των Συμπτωμάτων του προστάτη (IPSS) ή του δείκτη των Συμπτωμάτων της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρείας (AUA-SI), μαζί με ένα ερωτηματολόγιο για την ποιότητα της ζωής. Η ερωτήσεις που καθορίζουν τον AUA – SI για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη αφορούν τα ακόλουθα:
– Ατελής κένωση ουροδόχου κύστης
– Συχνότητα ούρησης
– Διστακτικότητα
– Επιτακτική ούρηση
– Ασθενής ροή ούρων
– Πίεση για την επίτευξη ούρησης
– Νυκτουρία
Μέτρηση του ρυθμού ροής των ούρων. Είναι χρήσιμη στην αρχική αξιολόγηση, για να προσδιορίσει την ανταπόκριση του ασθενούς στη θεραπεία.
Υπολειπόμενος όγκος ούρων μετά την ούρηση. Χρησιμοποιείται για να μετρήσει τη σοβαρότητα της ανεπάρκειας της ουροδόχου κύστης. Μπορεί να μετρηθεί επεμβατικά με έναν καθετήρα ή μη επεμβατικά με διακοιλιακό υπερηχογράφημα.
Μελέτη της πίεσης της ροής των ούρων. Μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη για την αξιολόγηση της ικανότητας συστολής της ουροδόχου κύστεως.
Ουροδυναμική μελέτη. Μπορεί να εκτιμήσει την ικανότητα συστολής της ουροδόχου κύστης (μειωμένη δραστηριότητα εξωστήρα μυ).
Κυτταρολογική εξέταση των ούρων. Λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς με κυρίως ερεθιστικά συμπτώματα ούρησης.
Στο παρελθόν, η χρόνια επίσχεση ούρων από την απόφραξη του αυχένα της ουροδόχου κύστεως οδηγούσε συχνά σε νεφρική ανεπάρκεια και ουραιμία. Παρόλο που αυτή η επιπλοκή έχει γίνει πολύ λιγότερο συχνή, η απόφραξη του αυχένα της ουροδόχου κύστεως, δευτερεύουσα σε καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, μπορεί να οδηγήσει σε κατακράτηση ούρων, νεφρική ανεπάρκεια, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, μακροσκοπική αιματουρία και λιθίαση της ουροδόχου κύστεως.
Πρόσφατα Άρθρα
