ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Κάθε τύπος ουρολοίμωξης παρουσιάζει χαρακτηριστικά συμπτώματα ανάλογα με το όργανο που πάσχει.

Νεφροί (πυελονεφρίτις)

– Πόνος ψηλά και πίσω στην πλάτη στο ύψος των πλευρών

– Υψηλός πυρετός

– Ρίγος και φρίκια

– Ναυτία

– Έμετοι

Ουροδόχος κύστη (κυστίτις)

– Αίσθημα πίεσης στην πυελική χώρα

– Ενόχληση στην κάτω κοιλιακή χώρα

– Συχνή και επώδυνη ούρηση

– Αίμα κατά την ούρηση

Ουρήθρα (ουρηθρίτις)

– Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση



Εικόνα 3.Γυναίκα με έντονο πυελικό άλγος.

Tο γυναικείο φύλο


Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι συχνές στις γυναίκες και πολλές από αυτές εμφανίζουν περισσότερες από μία λοιμώξεις. Η γυναικεία ουρήθρα είναι μικρότερη σε μήκος από αυτή των ανδρών. Συνεπώς η απόσταση που πρέπει να διανύσει το μικρόβιο για να φτάσει στην ουροδόχο κύστη της γυναίκας είναι πιο μικρή. Η σεξουαλική πράξη

Οι σεξουαλικά ενεργείς γυναίκες παρουσιάζουν πιο συχνά λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος συγκριτικά με τις μη σεξουαλικά ενεργείς γυναίκες .

Η χρήση συγκεκριμένων μεθόδων αντισύλληψης

Η χρήση κολπικών διαφραγμάτων ως μέθοδος αντισύλληψης αυξάνει τη συχνότητα εμφάνισης ουρολοιμώξεων.



Εικόνα 4.Δείχνει το έμβρυο σε γυναίκα που προσεβλήθη από Ουρολοίμωξη.

Εμμηνόπαυση

Μετά την εμμηνόπαυση οι λοιμώξεις του ουροποιητικού είναι πιο συχνές λόγω μείωσης των οιστρογόνων τα οποία προκαλούν αλλαγές στο ουροποιητικό σύστημα. Η μείωση των ορμονών αυτών το καθιστούν πιο ευάλωτο στις ουρολοιμώξεις.



Aνατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος Βρέφη που έχουν γεννηθεί με ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος όπου τα ούρα δε φεύγουν φυσιολογικά από το σώμα ή παλινδρομούν στην ουρήθρα έχουν υψηλό κίνδυνο για ουρολοιμώξεις. Αποφρακτικοί παράγοντες στο ουροποιητικό σύστημα Νεφρικοί λίθοι , υπερτροφία του προστάτη αδένα μπορούν να “παγιδεύουν” τα ούρα στην ουροδόχο κύστη και συνεπώς να αυξάνουν τον κίνδυνο για ουρολοιμώξεις.

Πτώση του ανοσοποιητικού συστήματος

Νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα και συνεπώς την άμυνα του οργανισμού ενάντια στα μικρόβια. Αποτέλεσμα αυτού μεγαλύτερες πιθανότητες για ουρολοιμώξεις.

Η χρήση ουροκαθετήρων.

Οι ασθενείς που κάνουν χρήση ουροκαθετήρων έχουν αυξημένες πιθανότητες για ουρολοιμώξεις. Αυτό συμβαίνει π.χ. σε νοσηλευόμενους ασθενείς ή ασθενείς με νευρολογικά προβλήματα όπως οι παραπληγικοί, δηλαδή ασθενείς που αδυνατούν να ουρήσουν με φυσιολογικό τρόπο.

T υπικά οι ουρολοιμώξεις προκαλούνται όταν βακτήρια εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας και πολλαπλασιάζονται εντός αυτής. Παρόλο που το ουροποιητικό σύστημα είναι κατασκευασμένο να κρατάει μακριά τέτοιους μικροβιακούς εισβολείς, κάποιες φορές η άμυνά του αυτή αποτυγχάνει. Όταν αυτό συμβεί, τα βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένη ουρολοίμωξη.

Οι πιο συχνές ουρολοιμώξεις συμβαίνουν στις γυναίκες και προσβάλουν την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα .

Λοίμωξη της ουροδόχου κύστης (κυστίτις )

– Προκαλείται συνήθως από το Escherichia Coli ένα βακτήριο του γαστρεντερικού συστήματος.

– Σεξουαλικές επαφές μπορεί να οδηγήσουν σε κυστίτιδα. Αυτό δε σημαίνει οτι μη σεξουαλικά ενεργά άτομα δεν κάνουν ουρολοιμώξεις .

– Όλες οι γυναίκες μπορεί να πάθουν ουρολοίμωξη λόγω της ανατομίας της ουρήθρας τους .Κοντή ουρήθρα πλησίον της περινεϊκής χώρας και μικρή απόσταση του στομίου της ουρήθρας από την ουροδόχο κύστη.

Λοίμωξη της ουρήθρας (ουρηθρίτις)

– Αυτού του είδους η λοίμωξη προκαλείται από μικρόβια που προέρχονται από την περινεϊκή χώρα και εξαπλώνονται στην ουρήθρα.

– Επίσης, λόγω του ότι η γυναικεία ουρήθρα βρίσκεται ανατομικά πλησίον του κόλπου, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως ο έρπης , η γονόρροια και τα χλαμύδια, μπορούν να προκαλέσουν ουρηθρίτιδα.

Ό ταν γίνεται σωστή αντιμετώπιση οι λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού σπάνια έχουν επιπλοκές. Αλλά ουρολοιμώξεις που δεν αντιμετωπίζονται με σωστή θεραπεία μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές.

Οι επιπλοκές των ουρολοιμώξεων είναι:

– Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις , ειδικά σε γυναίκες που εμφανίζουν 3 ή και περισσότερα επεισόδια ουρολοιμώξεων.

– Μόνιμη νεφρική βλάβη από οξεία ή χρόνια λοίμωξη του νεφρού ( πυελονεφρίτις ), λόγω μη σωστής θεραπείας ειδικά σε μικρά παιδιά.

– Αυξημένος κίνδυνος στις γυναίκες να γεννήσουν χαμηλού βάρους ή πρόωρα βρέφη.

Κ άθε ασθενής που εμφανίζει ουρολοίμωξη πρέπει να υποβάλλεται σε κλινικοεργαστηριακό έλεγχο, ο οποίος περιλαμβάνει:

1. Γενική αίματος

2. Βιοχημικό έλεγχο

3. Γενική εξέταση ούρων

4. Καλλιέργεια ούρων

5.Υπερηχογράφημα νεφρών κύστεως ,προστάτη και έσω γεννητικών οργάνων στις γυναίκες

6. Αν ο υπερηχογραφικός έλεγχος αναδείξει κάποια παθολογία ή ανατομική ανωμαλία, τότε συνιστάται αξονική τομογραφία ή ενδοφλέβιος πυελογραφία. Στις γυναίκες με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις συνιστάται κυστεοσκόπηση.

Α υτοί που εμφανίζουν ουρολοίμωξη, πρέπει να λαμβάνουν πολλά υγρά καθ’όλο το 24ωρο κυρίως τους θερινούς μήνες. Η καλή ενυδάτωση αυξάνει τη διούρηση, με αποτέλεσμα την αυξημένη αποβολή ποσότητας ούρων. Έτσι, δεν προσκολλώνται οι μικροοργανισμοί στους ιστούς, παρασύρονται από τα ούρα και αποβάλλονται. Σε όσους εμφανίζουν υποτροπές ουρολοιμώξεως, καλό είναι να λαμβάνουν cranberry σε μορφή χυμού. Ο εν λόγω χυμός παρεμποδίζει την προσκόλληση των μικροοργανισμών στους ιστούς. Μπορεί να καταναλώνει κανείς όση ποσότητα επιθυμεί. Προσοχή σε κείνους που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή ,διότι μπορεί να προκαλέσει αιμορραγίες. Η ακηδία από τη πλευρά των ασθενών στις παραπάνω συστάσεις, οδηγεί συνήθως σε υποτροπή ουρολοιμώξεων.

Η θεραπεία καθορίζεται από την αιτία. Όταν υπάρχει ανατομική ανωμαλία ή παθολογία, όπως υπερτροφία προστάτη με μεγάλο υπόλειμμα ούρων, η θεραπεία είναι χειρουργική. Στις απλές ουρολοιμώξεις τα αντιβιοτικά από του στόματος αποτελούν τη θεραπεία εκλογής για τις ουρολοιμώξεις. Χορηγούνται απλά αντιβιοτικά με βάση πάντοτε την καλλιέργεια ούρων και το αντιβιόγραμμα. Η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από τον θεράποντα με βάση την ένταση των συμπτωμάτων και κυμαίνεται από 7 έως15 ημέρες. Στις υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις η διάρκεια της θεραπείας είναι μακρά και κυμαίνεται από 3-6 μήνες