Subscribe to out newsletter today to receive latest news administrate cost effective for tactical data.
Subscribe to out newsletter today to receive latest news administrate cost effective for tactical data.
Ο François Gigot de Peyronie είναι ο πρώτος που περιέγραψε την κάμψη του πέους, γνωστή ως νόσος Peyronie (PD) το 1743.
Εμπειρία σε περισσότερα από 200 περιστατικά και 95% επιτυχία στη θεραπεία κάμψης πέους.
O François Gigot de Peyronie είναι ο πρώτος που περιέγραψε την κάμψη του πέους, γνωστή ως νόσος Peyronie (PD) το 1743. Τα αίτια της εν λόγω παθολογικής κατάστασης παραμένουν αδιευκρίνιστα. Η νόσος του Peyronie χαρακτηρίζεται από ανάπτυξη ινωματώδους ιστού (ουλώδης ιστός) στον ινώδη χιτώνα του πέους, οποίος περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα. Η ανάπτυξη αυτής της νόσου έχει σαν συνέπεια την παραμόρφωση του πέους (κάμψη), άλγος και στυτική δυσλειτουργία.
Η νόσος προσβάλλει το 2-3 % των ανδρών, ηλικίας κυρίως, άνω των 50. Η επίπτωση της νόσου στις ΗΠΑ ανέρχεται σε 2-3 εκατομμύρια άνδρες. Πιστεύεται ότι η νόσος οφείλεται σε μικροτραυματισμούς κατά τη σεξουαλική επαφή. Χαρακτηρίζεται από ανάπτυξη ινώδους ιστού, εναπόθεση κολλαγόνου, φλεγμονή, αποδιοργάνωση του κολλαγόνου και των ελαστικών ινών, απώλεια της ελαστίνης και αύξηση των επιπέδων του αυξητικού παράγοντα TGF-β1 και ενίσχυση του συνδετικού ιστού. Αυτή η παθολογική κατάσταση οδηγεί σε ισχυρή ίνωση και απώλεια της ελαστικότητας του ινώδη χιτώνα των σηραγγωδών σωμάτων. Στο 21% των ασθενών συνυπάρχει και άλλη ίνωση, όπως η νόσος Dupuytren’s, με τις ίδιες μεταβολές ίνωσης.
Η επίπτωση στον ανδρικό πληθυσμό ανέρχεται στο 3,2%. Η ηλικιακή επίπτωση εμφανίζει διακυμάνσεις, ανάλογα την ηλικία. Στους άνδρες ηλικίας 30-39 είναι 1,5%, στους άνδρες ηλικίας 40-49 3%, στους άνδρες 50-59 3%, στους άνδρες 60-69 4%, και 6,5% στους άνδρες άνω των 70 ετών. Στο 84% των περιπτώσεων με πλάκα υπάρχει κάμψη του πέους, στο 47% εμφανίζει επώδυνη στύση, στο 32% συνυπάρχουν η πλάκα, η κάμψη και επώδυνη στύση και το 41% εμφανίζει στυτική δυσλειτουργία.
Η ανάπτυξη ινώδους πλάκας σε κάποιο σημείο του πέους Η αιφνίδια ή σταδιακή παραμόρφωση του πέους κατά την στύση, συνοδό ή όχι άλγος. Πολλές φορές η παραμόρφωση είναι μικρή και ανώδυνη. Ο πάσχων μπορεί να ψηλαφά την σκληρή πλάκα σε κάποιο σημείο του πέους.
Κατά τη στύση προκαλείται κάμψη του πέους προς την πλευρά που εντοπίζεται η πλάκα. Παρατηρείται σμίκρυνση του πέους και στένωση στην περιοχή που αναπτύσσεται ουλώδης ιστός (ίνωση).
Όταν η παραμόρφωση είναι μικρού βαθμού και δεν διαταράσσει την λειτουργία της στύσης και την σεξουαλική επαφή, τότε δεν προβαίνουμε σε καμία θεραπεία.
Αν όμως η παραμόρφωση είναι μεγάλη, τότε δημιουργεί προβλήματα στη στύση και δυσχέρεια στην σεξουαλική επαφή
. Η ανάπτυξη της νόσου του Peyronie αναπτύσσεται και εξελίσσεται σε χρονικό διάστημα 2 ετών με ή χωρίς άλγος.
H νόσος μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σταθεροποιείται. Το άλγος κατά τη στύση υποχωρεί και σε ορισμένες περιπτώσεις τόσο η παραμόρφωση όσο και το άλγος βελτιώνονται χωρίς θεραπεία.
Δεν είναι ευκρινή τα αίτια της νόσου. Πολλοί ερευνητές αποδίδουν την ανάπτυξη της νόσου σε διαδοχικούς τραυματισμούς του πέους κατά την σεξουαλική επαφή, μετά από ατύχημα τραυματισμός και κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Οι μικροτραυματισμοί δεν οδηγούν πάντοτε σε νόσο του Peyronie, αλλά συμβάλλουν, όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
Η κληρονομικότητα, η νόσος του κολλαγόνου και άλλες παθολογικές καταστάσεις, καθώς και χειρουργικές επεμβάσεις του προστάτη αδένα και το κάπνισμα, είναι οι κυριότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες.
Η διάγνωση της νόσου τίθεται με ψηλάφηση, με το πέος τεντωμένο ή κατόπιν τεχνητής στύσης.
Είναι δυνατή η ψηλάφηση της σκληρίας (πλάκας), σε κάποιο σημείο της ραχιαίας η κοιλιακής επιφανείας του πέους. Όταν βρίσκεται σε στύση, διαπιστούται και η παραμόρφωση -κάμψη του πέους και ο βαθμός αυτής.
Μία άλλη αντικειμενική εξέταση είναι η Doppler υπερηχογραφία πέους. Προκαλείται τεχνητή στύση και σαρώνονται τα σηραγγώδη σώματα, όπου αναδεικνύονται τα πιθανά σημεία προσβολής. Μπορεί να δείξει αν η πλάκα έχει ασβεστοποιηθεί ή αν υπάρχει ίνωση των σηραγγωδών σωμάτων.
Άλλη, επίσης, αξιόπιστη διαγνωστική μέθοδος είναι η μαγνητική τομογραφία του πέους, όμως, λόγω κόστους, δεν χρησιμοποιείται συχνά και, επίσης, δεν υπερτερεί διαγνωστικά της υπερηχογραφίας.
Η θεραπεία στη νόσο Peyronie, διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Όταν τα συμπτώματα της νόσου είναι ήπια, τότε προσπαθούμε με φαρμακευτική αγωγή να σταματήσουμε την εξέλιξη της νόσου και να αντιμετωπίσουμε και τον πόνο κατά τη στύση. Αν όμως τα συμπτώματα είναι σοβαρά, η παραμόρφωση είναι μεγάλη > 30 μοίρες και υπάρχει και επώδυνη στύση, τότε συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση.
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή είτε από του στόματος ή σε ενέσιμη μορφή, έγχυση στην πάσχουσα επιφάνεια.
Τέτοια φάρμακα είναι, η κολλαγενάση. Είναι νέα θεραπεία με πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά και παρενέργειες, όπως αιμορραγία.
Αλλά φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι, το αμινοβενζοικό κάλιο σε συνδυασμό με βιταμίνη Ε, η βεραπαμίλη σε ενέσιμη μορφή ή σε μορφή γέλης.
Επίσης, χρησιμοποιείται και η ιντερφερόνη σε ενέσιμη μορφή και τοπική έγχυση. Σε πειραματικό στάδιο υπάρχει νέα θεραπεία και απομένει κλινική δοκιμασία για να επιβεβαιωθούν τα θετικά αποτελέσματα.
Όταν η φαρμακευτική θεραπεία αποτυγχάνει, τότε συνιστάται η χειρουργική λύση. Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές, με τίς οποίες επιχειρείται λύση του προβλήματος. Τέτοιες είναι:
Αφαίρεση της πλάκας και κάλυψη του ελείμματος με μόσχευμα, αυτόλογο ή ετερόλογο.
Ευθειασμός του πέους με πτύχωση η με την τεχνική Nesbit.
Εμφύτευση πεϊκής προθέσεως.
Η θεραπεία εφαρμόζεται στην οξεία φάση της νόσου.
Η θεραπεία με ιστολυτικό κλωστρίδιο εφαρμόζεται σε 3-4 κύκλους σε διάστημα 6 εβδομάδων μεταξύ των.
Σε κάθε κύκλο εφαρμόζονται 2 εγχύσεις του κλωστριδίου σε διάστημα μιας έως 3 ημέρες.
Τρείς μέρες μετά από κάθε θεραπεία ο ασθενής με υπόδειξη του ιατρού εφαρμόζει συγκεκριμένες τεχνικές μαλάξεων, έκτασης και κάμψεως προς την αντίθετη κατεύθυνση της βλάβης, του πέους.
Απαγορεύεται για 15 ημέρες η σεξουαλική επαφή.
Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιεί και αντλία κενού για να επιτυγχάνει τεχνητές στύσεις, οι οποίες βοηθούν στην θεραπεία.
Τα αποτελέσματα της εν λόγω θεραπείας είναι πολύ ενθαρρυντικά και προσφέρουν σημαντική βελτίωση με αποτέλεσμα την αποφυγή χειρουργείου.
Στις νέες, σύγχρονες μεθόδους θεραπείας κάμψης του πέους και στυτικής δυσλειτουργίας τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, βελτιώνουν την παραμόρφωση του πέους και κυρίως μειώνουν, έως και εξαλείφουν πολλές φόρες, την πλάκα.
Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής:
Λαμβάνεται ποσότητα αίματος 20-30 κυβικών εκατοστών από τον ίδιο τον ασθενή.
Φυγοκεντρείται και λαμβάνεται ένα κλάσμα από τον όρο, περίπου 3-4 κυβικά.
Το υλικό αυτό εγχέεται , υπό τοπική αναισθησία, στα σηραγγώδη στρωματα άπαξ μηνιαίως, σε 4 διαδοχικές μηνιαίες συνεδρίες.
Η θεραπεία κάμψης του πέους και στυτικής δυσλειτουργίας με συνδυασμό αυξητικών παραγόντων και υαλουρονικού οξέος γίνεται ακολουθώντας την παρακάτω διαδικασία:
– Σε κλάσμα προστίθεται 1ml υαλουρονικού οξέος, μη διασταυρουμένου, και το μείγμα αυτό ενίεται στην περιοχή της πλάκας των σηραγγώδων σωμάτων.
– Εφαρμόζονται 4 συνεδρίες ανά 15 ήμερες, με αρκετά ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Ο Γιατρός πρέπει να είναι εκπαιδευμένος σε αυτού του είδους τις θεραπείες.
Πρόσφατα Άρθρα
